prologue

Perde birazdan açılıyor.

İzleyiciler yerlerini almış, bunca zamandır kimseye sergilenmeyen bu oyunun galasında olmanın sevincini yaşıyor. Kimsenin bir fikri yok, umarım komedidir diyor bir bayan yanındakine, dram şimdi sıkar bizi, hiç sevmem çok gerçekçi oluyorlar, epik ya da iç karartan müzikal de olmasın, ne kahramanlık hikayeleri ne de baygın müzikler olsun, gülelim eğlenelim yeter, komik olsun yaneee. Beğenmezsen çıkarız canikom, sen iste yeter, diyor beriki cevaben. Salonda bazı seyirciler kendi arasında bir muhabbete dalmış oyun öncesi.

-ay şekerim komedi di mi bu oyun, yani o kadar para verdik bi de gülmezsek şimdi..
-komedi canım ben duymuştum daha önce çok güldürüyormuş.
-ayol nerden duydun daha ilk oyun değil mi bu kim izledi sanki?
-oyunun yazarını tanıyorum ben güzelim.
-adam komik mi?
-adam komi.

-neden bu kadar beklemiş?
-hiçbir tiyatro kabul etmemiş oyunu.
-neden acaba?
-tutmaz bu oyun demişler, içine biraz daha kız koyalım daha çok bel altı esprilerle zenginleştirelim(!) demişler, adam da istememiş tabi.
-ay, espri yok mu şimdi burada?
-espri yok ama spirit var.
-ay alsana içelim.

-üff aşkım bu koltuklar çok rahatsız.
-idare et aşkım çok uzun sürmez zaten bu oyun.
-ama o kadar kişi toplanmış tek perdede de bitmez her halde.
-belli olmaz, seyirciye bağlı.
-domates mi dağıtıyorlar orada?
-herkese bi tane.

-ya neden bu kadar arkadan izliyoruz canım?
-başka yer yoktu çünkü canım.
-ama buradan ne görülür ne de anlaşılır canım.
-sen sahneye bak yeter canım.
-ay göremedikten sonra niye bakiym canım.
-e herkes öyle yapıyo canım.
-boşver, ben törpümü getirdim yanımda zaten, bak tırnaklarıma.
-ne var?
-ayol görmüyo musun? İyi bak.
-ışık az, ondan seçemiyorum.
-yalancı.

-ben ilk defa tiyatroya geliyorum biliyo musun?
-keşke önceden söyleseydin bunu.
-niye ya?
-neyse artık çok geç, sıkı tutun.
-nooluyo Necati?
-aşkım bunlar tehlikeli oyunlar!
-ay!

Ah be canlarım diyor reji, bu kadar mı basit her şey?
Canım insanlar.

Öyle deme rejim, şov dünyası bu.