tunaadam

mais le cerveau humain?

Yazılarımızın bu kadar siyah mürekkeple yazılmış olması bizim vefasızılığımız tulmonla beraber, mutluyken kağıt kaleme sarılmıyoruz ama efkar basınca hemen canım dostum kağıt kalem benim biricik arkadaşım filan ne ayak? Filan bile dedim o kadar sinir küpüyüm sinir katsayımın küp köküyüm kökün dışına da çıkamam çünkü eksi birim ve eski biriyim.
Bunu E-postayla GönderBlogThis!X'te paylaşFacebook'ta PaylaşPinterest'te Paylaş
Etiketler: journal de l'esprit
Sonraki Kayıt Önceki Kayıt Ana Sayfa

Blog Arşivi

  • ►  2010 (6)
    • ►  Ocak (6)
  • ►  2009 (54)
    • ►  Aralık (1)
    • ►  Kasım (2)
    • ►  Ekim (6)
    • ►  Eylül (8)
    • ►  Ağustos (9)
    • ►  Temmuz (4)
    • ►  Haziran (5)
    • ►  Mayıs (5)
    • ►  Nisan (1)
    • ►  Mart (3)
    • ►  Şubat (7)
    • ►  Ocak (3)
  • ►  2008 (105)
    • ►  Aralık (13)
    • ►  Kasım (7)
    • ►  Ekim (4)
    • ►  Eylül (6)
    • ►  Ağustos (17)
    • ►  Mayıs (22)
    • ►  Nisan (9)
    • ►  Mart (12)
    • ►  Şubat (10)
    • ►  Ocak (5)
  • ▼  2007 (37)
    • ▼  Aralık (12)
      • Zindandan Hidayet’e mektup
      • anlat, nurhayat hanım, hayat..
      • ne yapmak istiyorsun Hikmet?
      • albayım, bir siz eksiktiniz vallahi!
      • mais le cerveau humain?
      • Yazdan kalma bir günden
      • mon temps libre
      • Perşembe, 13 Aralık 1977.
      • it's a shame!
      • bug
      • la tristesse
      • Bana bir kalem bir de kağıt lütfen.
    • ►  Ekim (5)
    • ►  Temmuz (1)
    • ►  Haziran (19)

Hakkımda

tuna.
Profilimin tamamını görüntüle
Resim Penceresi teması. Blogger tarafından desteklenmektedir.